Yaz bahçesi imgesini hem bir düş hem de bir yüzleşme alanı olarak ele alan sergi, izleyiciyi çift yönlü bir deneyime davet ediyor.

Simurg Inn ve x-ist iş birliğiyle gerçekleşen “Walls Embraced” sergisi, 11 çağdaş sanatçının eserleriyle sanatın mekân ve doğa algısını yeniden şekillendiriyor.

New York'taki International Center of Photography'de düzenlenen bir retrospektif, sanatçının 40 yılı aşkın çalışmalarını anlatıyor.

Tarihi sokaklarından çağdaş sanat galerilerine uzanan bir yelpazede, kentin dört bir yanında sergiler yaz boyunca sanatseverlerle buluşmayı bekliyor. “2025 yaz sezonunda hangi sergileri göreceğiz?” sorusunun peşinde, İstanbul’u adımladığımız bir rehber hazırladık.

Çinli sanatçının Leonardo da Vinci illüstrasyonlarından esinlenen eseri, Kiev'de Sovyet döneminden kalma eski bir sergi salonunda sergilenecek.

On yılı aşkın süredir kitap, yazı, kütüphane gibi zihinsel üretim alanlarının izini süren sanatçı Ali Kazma, İstanbul Modern’deki Aklın Manzaraları sergisinde aklın izlerini görüntüye dönüştürüyor. 1 Şubat 2026’ya kadar, Öykü Özsoy Sağnak ve Demet Yıldız Dinçer küratörlüğünde devam eden sergi, Kazma’nın 2010’lardan itibaren kitap ve edebiyat üzerine odaklandığı çalışmalarını, video yapıtlarını ve geniş fotoğraf arşivinden bir seçkiyi ağırlıyor.

Çekderi, insan bedeninin evrimsel hafızasını ve doğayla kurduğu çatışmalı ilişkiyi, metalin soğuk ve zamansız diliyle yeniden şekillendiriyor.

“Motosiklet kültürüne olan tutkularının bir yansıması olarak doğan” West Riders Custom yalnızca bir atölye değil; geçmişin tozunu bugünün hayaline katan, kolektif üretimi merkezine alan bir hareket ve bu coğrafyada custom kültürünü yeşerten bir yapı olarak yoluna devam ediyor.

Donald Judd, 1970’lerde Teksas’ta bir düzineden fazla bina satın alarak bunları heykelleri için stüdyo ve galeriye dönüştürdü. Böylece küçük bir kasabayı, bugün sanat dünyasının en önemli duraklarından biri haline getirdi.

Sanatçının Coyoacán’daki aile evinde konumlanan Museo Casa Kahlo, Frida Kahlo’nun çocukluk yıllarına dair samimi ve derinlikli bir portre sunuyor.

Sanatçı Melek Zeynep Bulut, madde ve hafıza ilişkisini merkezine alan “The Recursion Project: Levh-i Mahfuz” adlı yerleştirmesiyle 2025 Londra Tasarım Bienali’ne katılıyor.

Pop art akımının öncüsü Andy Warhol, tüketim kültürünü hem eleştiriyor hem de onunla ustalıkla oynuyordu. Warhol’un zamanı dondurma arzusu yalnızca sanatına değil, hayatının her alanına da damga vurdu. Ece Şahan, sanatçının saat koleksiyonundan tekrar saplantısına uzanan detaylarla, geçmişten bugüne iz süren bir anlatı kuruyor.

Yoktunuz, 30 Haziran–30 Eylül tarihleri arasında Roma Ulusal Modern ve Çağdaş Sanat Müzesi'nde görülebilecek.

Sokak sanatçısı son çalışmasında, bir duvar resminde ilk kez kendisinden birinci tekil şahıs olarak bahsediyor

Sanatçıları ve bilim insanlarını Bozcaada’nın kamusal alanlarında bir araya getiren “LINK” sergisi, adaya dair yeni anlatılar kurmayı amaçlıyor.

Kendisi Paris’te yaşıyor, eserleri ise Avrupa’nın önde gelen galerilerinde hayat buluyor; Londra, Paris ve İstanbul bu yolculuğun durakları. Son sergisi Microswitch vesilesiyle yaptığımız sohbet de, tıpkı bu şehirler gibi sanatın farklı yüzlerine açılan bir yolculuğa dönüşüyor.

Basit bir kurşun kalem çizimi Life on Paper başlıklı serginin bir parçası oldu.

Nothing’in Community Edition projesinde donanım tasarımı ödülü, retro esintili tasarımıyla Türk tasarımcı Emre Kayganacı’ya gitti.

Burhan Doğançay, yalnızca resim yapan bir sanatçı değil; şehirlerin duvarlarında toplumsal belleği okuyan bir anlatıcıydı. Hayatı boyunca resimle, kolajla, fotoğrafla dünyayı belgeledi; sanatıw bir arşiv aracına dönüştürdü. Hem Türkiye’de hem de uluslararası platformlarda kalıcı izler bırakan Doğançay, çağdaş sanatın evrensel diline kendi özgün imzasını attı.

Önde gelen festivaller arasındaki iş birliği, ekosistemi güçlendirmeyi ve görünürlüklerini artırmayı hedefliyor.

Melih Çebi’yle, yeni sergisi aracılığıyla bedeni, bakışı ve temsil biçimlerini odağına alan içsel dönüşüm yolculuğunu konuştuk.

HackThePromise festivali bu yıl hackleme kavramını sosyo-teknik bir pratik olarak ele alıyor.

Sürrealizmin aykırı temsilcisi Ithell Colquhoun’un sanatında doğa, yalnızca bir fon değil, yaşayan, dönüşen ve dönüştüren büyülü bir güç. Ölümünün 37. yılında Tate St Ives’da açılan retrospektif sergi, sanatçının doğayla mistik bağını gözler önüne sererek izleyicilere benzersiz bir keşif fırsatı sunuyor.

TEFAF New York, 25 eserin yer aldığı özel bir seçkiyle bu yılki edisyonunu kutluyor. Seçkiden öne çıkanları sizler için derledik.

1960’larda ortaya çıkan kavramsal sanat, sanatın görünen olandan ziyade bir fikir olarak var olduğunu öne sürer. Bu yaklaşım, sanatın özdeşliği ve sanatçının rolü üzerine köklü bir tartışma başlatırken, seyirciyi de sanat yapıtını yalnızca görmekle yetinmeyip düşünmeye davet eder. Oğuz Karayemiş, Sol Lewitt’in “Wall Drawing 154”ünü özdeşlik üzerinden inceledi.

İngiliz seyyah Georgina Max Müller, İstanbul’u mektuplarında tüm detaylarıyla betimlerken, Osmanlı başkentinin sosyokültürel yapısını inceliyor, Batı’daki önyargıları sorguluyor ve Osmanlı kadınlarının yaşamına dair çarpıcı gözlemler aktarıyor. Safa M. Özütürk, İstanbul’dan Mektuplar kitabı ışığında bir seyyahın İstanbul’a dair gözlemlerini ele alıyor.

Kiralık Depo’nun iki farklı mekânına yayılan Moving Pictures, sanatçının mekanik heykelleri ve karakalem çizimlerinden oluşan iki ayrı seriyi bir araya getiriyor.

Eser Gündüz, Microswitch sergisinde oyuncaklar üzerinden yetişkinliğe, oyuna ve zamana dair kişisel ve eleştirel bir alan kuruyor.