Burhan Doğançay, yalnızca resim yapan bir sanatçı değil; şehirlerin duvarlarında toplumsal belleği okuyan bir anlatıcıydı. Hayatı boyunca resimle, kolajla, fotoğrafla dünyayı belgeledi; sanatıw bir arşiv aracına dönüştürdü. Hem Türkiye’de hem de uluslararası platformlarda kalıcı izler bırakan Doğançay, çağdaş sanatın evrensel diline kendi özgün imzasını attı.

1960’larda ortaya çıkan kavramsal sanat, sanatın görünen olandan ziyade bir fikir olarak var olduğunu öne sürer. Bu yaklaşım, sanatın özdeşliği ve sanatçının rolü üzerine köklü bir tartışma başlatırken, seyirciyi de sanat yapıtını yalnızca görmekle yetinmeyip düşünmeye davet eder. Oğuz Karayemiş, Sol Lewitt’in “Wall Drawing 154”ünü özdeşlik üzerinden inceledi.

Bu yıl 15. düzenlenen Gwangju Bienali’nde Türkiye’den katılan tek sanatçı olan Deniz Aktaş, zamanı ve sessizliği ele alarak bienalin de teması olan “21. yüzyılın ses manzaraları”nı üretiyor.

David Shrigley, “Pulped Fiction” projesinde (pulpedfiction.davidshrigley.com), George Orwell’ın 1984’ünü Da Vinci Şifresi’nin hamur haline getirilmiş kalıntılarından yeniden üretiyor. Silinmiş kâğıtlara atılan imzalar, önceki yaşamların izlerini taşırken, bu projenin yolculuğu Jay Bartlett tarafından bir belgesel filmle taçlandırılıyor.

Yakın zamanda yayımlanan kitaplardan oluşan “Ayın Kitap Seçkisi” bölümümüze hoş geldiniz. Çoğunlukla sanat odaklı olsa da genel olarak radarımıza takılan kitaplar, yayınevlerinin anlatımıyla her ayın son çarşambası sizlerle olacak.