Temple of Love: Rick Owens’ın aşkla kurduğu karanlık mabet

Temple of Love, adından da anlaşılacağı gibi aşkı merkeze alıyor. Ancak burada klasik romantizmden çok uzak, çünkü Owens için aşk yaratıcılığın ta kendisi. Paris’teki Palais Galliera’da açılan sergi, Owens’ın Los Angeles’taki ilk dönem koleksiyonlarından en güncel tasarımlarına kadar uzanan geniş bir seçkiyi içeriyor. Spiritüel ritüellere olan ilgisiyle bilinen tasarımcının yaratımları, Joris-Karl Huysmans’tan modern ve çağdaş sanata, 20. yüzyılın başlarındaki büyük Hollywood filmlerine kadar uzanan çok çeşitli referanslardan besleniyor. Serginin sanat yönetmenliğini bizzat Rick Owens üstlenmiş; Palais Galliera küratörleriyle birlikte, müzenin cephesine ve bahçesine kadar uzanan özel bir sergi rotası oluşturmuş.

100’ü aşkın siluet, arşiv belgeleri, videolar ve özel yerleştirmelerle desteklenen bu retrospektifin küratörlüğünü Alexandre Samson ve Miren Arzalluz üstleniyor. Temple of Love, sadece Galliera’nın iç mekânlarını değil, dış cephesini ve bahçesini de kapsıyor. Müze cephesindeki heykeller, Owens’ın tasarımlarından ilhamla parıltılı kumaşlarla kaplanmış; bahçeye ise 30 beton heykel yerleştirilmiş. Bu eserlerin arasında dolaşmak, bir moda sergisinden çok kutsal bir mabedi deneyimlemek gibi. Kaliforniya’dan getirilen sarmaşıklar ve bitkilerle donatılan bahçede, Owens’ın kökenlerine doğru bir yolculuğa çıkıyorsunuz.

Serginin en kişisel alanlarından biri ise Owens’ın hayat arkadaşı ve yaratıcı yoldaşı Michèle Lamy ile Kaliforniya’daki yatak odalarının yeniden yaratıldığı bölüm. Podyumlarda kimi zaman rahatsız edici sanat performanslarına dönüşen tasarımlarının tam da sınırında duran bu alan, Owens için sınırsızlığın sembolü.

Rick Owens’ın defilelerde sergilediği aykırılık ve bedenle kurduğu ilişki çoğu zaman politik bir duruş taşıdı: Kadın bedenini güçlü, erkek bedenini ise savunmasız göstererek cinsiyet rollerine meydan okuması… Bunlar onun ölümsüzleşen imzaları olsa da, sosyal medyanın sert eleştirileriyle karşı karşıya kaldı. Son röportajlarında bu “zorlama aykırılık” iddialarına yanıt veren Owens, Temple of Love sergisinde ise o eleştirilere meydan okurcasına kişisel dünyasını sergilemekten çekinmiyor, belki de cevap veriyor.

Moda mı, sanat mı?

Rick Owens, moda ile sanat arasındaki sınırları silikleştiren nadir isimlerden biri. Kıyafetleri sadece giysi olmaktan çıkaran bir bakış açısına sahip. Onun için kıyafetler her zaman bir sanat eseri. “Dust” adını verdiği özel gri tonu, siyahın sonsuz katmanları ve organik formlar, onun karanlık ama büyüleyici estetik anlayışının temelini oluşturuyor. Bu görsel dil, aşkın yalnızca parlak değil; yıkıcı, dönüştürücü ve derin hallerini hissettiriyor.

Sergide Joseph Beuys, Gustave Moreau ve Steven Parrino gibi sanatçıların işleri de Owens’ın ilhamını daha iyi kavramamızı sağlıyor. Kullanılan malzemeler, Owens’ın ikonik mobilya koleksiyonlarına gönderme yaparken onun yalnızca giyilebilir ürünler değil, yaşanabilir objelerle de estetiğin sınırlarını zorladığını gösteriyor. Böylece Temple of Love, “moda” kavramını mekân ve hafızayla bütünleşen bir anlatım biçimine dönüştürüyor.

Sonuç olarak, Temple of Love sadece bir moda retrospektifi değil; bir içsel ayin, yaratıcı bir zihnin eşsiz manifestosu.